مداد

در اینجا انصاف هست...

مداد

در اینجا انصاف هست...

۲ مطلب در آذر ۱۴۰۱ ثبت شده است

۱۷
آذر

بنام خدا 

فاطمه کسی است که خستگی مجادله نابرابر علی را با حرامیان از سر انگشت قلبش بیرون می کشد ،

فاطمه چهارچوب خانه کوچک و صمیمی علی را در دفتر تاریخ با خطوط ابدی ترسیم می‌کند ،

فاطمه التیام بخش جگر دندان خورده علی است.

فاطمه کسی است که صبر را در جان علی می ریزد و میوه حلم را از چشمان او می چیند،

فاطمه از عصاره مظلومیت علی است،

فاطمه همان کسی است که پیامبرش برترین زن در آفرینش نام نهاد و لقب عارفانه(ام ابیها) مفتخر ساخته است,

فاطمه کسی است که رضایت محمد ( ص) در گرو رضایت اوست،

 او مظهر عطوفت خداوند است در دستان مبارک فاطمه است که اذن ورود به بهشت را

دارد و رضایت و محبت اوست که مشکل گشای روز سخت محشر است السلام علیک یا مظلومه که قدر تو را مردم نشناختند فقط خدا و رسولش و علی تورا شناختند والسلام

 

با تخلیص سید مهدی شجاعی

  • صالح کعبی
۱۶
آذر

لقد آتینا سبعا المثانی والقرآن العظیم (سوره حجر آیه ۸۷) مراد از سبع هفت آیه است در سوره حمد است و معنای مثانی تکرار سوره حمد در هر رکعت نماز است و این هم فقط مختص همین سوره است و قرآن عظیم

سوره حمد به عنوان سوره ای است که در کتاب‌های آسمانی پیشین و قرآن نظیر و مانند ندارد افتخاری هست  خدا به پیامبرش و مسلمانان داده است

این سوره بین ذکر ربوبیت و عبودیت جمع شده است 

سوره حمد جزو مهمی از کل قرآن است و قرآن به اهمیت و عظمت آن تاکید دارد مثلا سلیمان و انگشترش حضرت محمد قرآنش و قرآن و سوره حمدش

به اعتباری آن که نصف سوره سنای بنده است خدا را ،

و نصفی دیگر عطای پروردگار است بند را،

اینکه مقام محمودی خدا به این سوره داده شکی نیست که در نماز همیشه ثابت است سوره حمد سوره ای  است که دارای هفت آیه است بسم الله الرحمن الرحیم جزو مهم سوره است هفت آیه مثل هفت آسمان است آسمان قرآن می تواند باشد و این هفت آیه دو بار در نماز خوانده می شود و می شود ۱۴ بار که به چهارده معصوم دلالت می کند امام جعفر صادق در حدیثی فرمودند سبع المثانی اهل بیت است

رسول خدا فرموده خداوند بر من منت گذاشت به واسطه فاتحة الکتاب که ازگنج های عرش است و در آن بسم الله الرحمن الرحیم است که عظمت آن آیه و سوره را می رساند سوره حمد یادآور زبور آل داود است

بحارالانوار ج ۲۴ ص ۱۱۵

فرات الکوفه ص ۲۳۱

بحارالانوار ج۸۹ ص۲۳ (العیاش ج ۱ ص ۲۲

 

 

 

 

  • صالح کعبی