تولد پیامبر رحمت علیه السلام

 

بنام خدا 

مانده اند عالمیان و آدمیان که کدامین لحظه را ، لحظه ولادت تو بشمارند؟ 

کدامین روز را ، روز تولد تو نام بگذارند؟

خورشید و ماه و ستارگان تا بدانجا که حافظه شان یاری می کند به تو سلام می گفته اند.

 

موجها از ازل سر بر ساحل رسالت تو می ساییده اند.

پیغمبران و رسولان همه در کلاس تو درس رسالت می خوانده اند.

در حافظه جویبارها ، جز تکرار نام تو هیچ نیست.

شبنم ها هر چه به خاطر دارند بر تو درود می فرستاده اند.

پیش از تو را ، کسی به یاد ندارد.

چنین نبود که خداوند تو را برای هستی خلق کند.

هستی به افتخار تو آمد.

 

تو برای عالم نیامدی ، عالم برای تو آمد.

مگر نه خداوند، تو را پیش از همه ، از نور خود آفریده و جهان به کرشمه

چشم تو موجود شد؟ 

مگر نه تو مقصود بودی و ماسوا به تبع؟

مگر تو برترین شناسای پروردگار خود نبودی ؟

چه کسی می توانست بیاید که او را بهتر از تو در یابد؟

باری سخن گفتن از تو و ولادت تو نه سخت و دشوار ، بل خطرناک ومحال است.

و خطرناک از آن جهت که تو معشوق خداوندی، تو حبیب و محبوب اویی.

وهیچ عاشقی، غیرتمندتر از خداوندبه معشوق خود نیست. 

همو که تو را سلام کرد و فرمود که نه فقط خلایق و افلاک را

که بهشت و جهنم را حتی به خاطر تو می آفرینم.

بهشت را محض یاران تو و جهنم را برای مخالفان تو.

آری ، با چنین غیرتمندی عاشق ، سخن گفتن از معشوق بس 

خطرناک است.

معشوقی که پیامبران گذشته همه آرزو می کردند که از امت او باشند

و در رکابش.

معشوقی که ملائک تا ابد مأمور صلوات بر او شده اند.

با تخلیص : سید مهدی شجاعی